Özel eğitime ihtiyacı olan çocuklar, ailesi ile birlikte üyesi olduğu toplum içinde yaşamını sürdürmek zorundadır. Bu süreç içerisinde çocuğun bakımını üstlenen kişilerin tutumları çok önemlidir. 

Aşırı koruma, çocuğun tüm yapacağı işler annesi, babası veya yakınları tarafından yapılarak bir şey yapmaktan yoksun bırakılmaktadır. Bu tutum çocukların mevcut yeteneklerinin gelişmesine ket vurmaktadır.

Aşırı İhmal, çocuğun sadece yaşamını devam ettirmesi için bazı (yemek, içmek gibi) temel ihtiyaçları karşılanmaktadır. Bu durum çocuğun tüm gelişimini (bilişsel, sosyal, duygusal vb.) olumsuz yönde etkilemektedir.

Tutarsız Tutum, bu tutuma sahip ailelerin tutumları yer ve zamana göre farklı şekillerde göstermektedirler. Kimi zaman normal karşılaşılan bir davranış kimi zaman da ceza ile karşılık bulabilir. Tutarsız tutumun bir diğer boyutu ise ebeveynlerin birbirlerinden farklı davranarak tutarsızlığa düşmesidir. Bu durumda anne güven verici tutumu benimserken baba aşırı koruyucu tutuma sahip olabilir.

Bahsedilen tutumların çocuğunuza faydadan çok zarar getirdiği ortadadır. Siz özel gereksinimli bireye sahip olan ebeveynler, çocuklarınıza yapabilecekleri sorumluluklar vermeli, çocuklarınızdan yetenek sınırlarının ötesinde görevler vererek başarılı olmaya zorlamamalısınız. 

Unutulmamalıdır ki, çocuğunuzun özel gereksinim durumunun türüne ve derecesine göre gelişim dönemleri gecikebilir, uzayabilir ve hatta ömür boyu bu süreç devam edebilir. Fakat siz bilinçli aileler çocuğunuzun gelişim seyrine ayak uydurabilmeli ve her koşulda çocuğunuza sevginizi göstermelisiniz.