Otizmli bireylerin çoğunlukla günlük yaşantılarında belirledikleri bir rutin vardır, sürekli bu rutini uygulamak isteyebilir ve var olan rutininin bozulmasından rahatsızlık duyabilmektedirler. İstediği şeyleri yapamadığı durumlarda çeşitli davranış problemleri (kendine zarar verici davranışlar, öfke nöbetleri ve tekrarlayan davranışlar vb.) ortaya çıkabilmektedir. Bunun nedeni sevdiği, yapmak istediği rutinlerin veya şeylerin kendisini güvende ve rahat hissetmesini sağlamasıdır. Nedenini ifade edememeleri otistik çocukların duygusal anlamda zorlanmalarına ve diğer insanların da durumu anlamlandıramadıkları için zorlanmalarına neden olur.

Gidilen her ortamda kapıların çarpılması, evin içerisinde dolaşarak yemek yenmesi, hep aynı marketten bir şey alma isteği, aynı kıyafetleri giymek, sınıfa girmeden once bas¸ka bir sınıfın kapısına dokunma gibi bireyin hayat kalitesini çok etkilemeyen davranışlar olabileceği gibi evinden okula giden yoldan başka bir yola asla girmeme gibi ciddi sorunlara yolac¸abilmekte ve bireyin hayat kalitesini ciddi anlamda etkilemektedir.

Peki bu süreçte ne yapılabilir?

Otistik bireyler bu süreçte oldukça mutlu gözükseler de bir süre sonra yaşanan döngü içerisinde ne kadar mutsuz oldukları gözlemlenebilmektedir. Bireyin rutinler ile geçirdiği süre arttıkça onlara olan bağımlılıkta artmakta ve kazanılan davranış giderek köklenmektedir. Bu süreçte bireyin sistematik bir eğitim içerisinde olması en değerli kazanımlardandır. Otizmli bireyin performansta bulunma çeşitliliği arttıkça, farklı ortam ve eylem çeşitliliğini günlük yaşamına yansıttıkça tek bir davranış üzerine odaklanması azalacak ve çeşitli edinilmiş davranışlar sergileyecektir. Bireyin tek düze bir yaşantıdan uzaklaşması ve yeni aktivitelere dahil olması etkili bir uygulama yöntemidir.